Oud bericht 18 aug 2019
Ik ben net overgestoken met Mylo. Er liep een mevrouw met een Border Collie achter ons in een sneller tempo, dus had ik met Mylo plaats gemaakt en liet hem vrijwillig inchecken zodat ik hem kon afleiden. Helaas snapte deze mevrouw dit plaatje niet en hield halt achter ons. Met haar stem en houding maakte ze haar hond opgewonden door te zeggen, kijk nou.. lekkere koekjes, maar die zijn vast niet voor jou.
Zonder twijfel goed bedoeld om contact met ons te krijgen en helaas is dit dus nog een van de zoveel mensen die de betekenis van het gele bot niet kent.
Enfin, we werden dus gedwongen om over te steken, geen probleem.
Ik kon Mylo beschermen tegen het effect wat het dichtbij passeren van een hond op hem heeft, dus missie volbracht.
De dame in kwestie vervolgde ook haar weg om enkele meters verder een volgende ontmoeting te laten escaleren. En mijn hart brak.
Van ver af was te zien dat dit een jonge buitenlandse hond was. De toon en lichaamstaal van zijn enthousiaste baas die nu al dol op zijn hond was, kon ik aan de andere kant van de weg horen. Ze hadden hem net een dag. Aan de andere kant van de flexlijn zat een typisch mengelmoesje van Roemeense afkomst. Zijn staart tussen zijn benen, tot aan zijn buik.
Het enige positieve was, dat door de flexlijn hij in ieder geval wat afstand kon nemen van zijn nieuwe baas en de tegemoetkomende vrouw en haar Border collie.
De man en vrouw besloten dat het een goed idee was om midden op dat toch al veel te smalle fietspad, hun honden kennis te laten maken. Dus werd het Roemeense hondje behendig binnen gehengeld door aan de lijn te trekken en de Border collie wederom opgejut met een hoge stem en vreemde geluiden.
Het was zo’n tragisch tafereel, dat ik niets liever wilde dan mezelf er mee te bemoeien.
Maar, denkend aan mijn eigen hond en de kennis die me nog ontbreekt om mensen daadwerkelijk te kunnen onderwijzen en voorlichten, koos ik ervoor om door te lopen. Wel keek ik nog even achterom en zag nog net hoe het Roemeentje wegdook toen er een bus langsreed. Ergens aan de andere kant van de flexlijn bulderde de sympathieke man, DAS NIETS …. IS NIET ENG!
En dit is precies de reden waarom ik niet kan wachten om alles te leren wat ik kan leren om te zorgen dat dit soort situaties niet meer voorkomen. Ik wil (toekomstige) baasjes van honden die gevoelig zijn voor prikkels voorlichten hoe ze het overgang van het verleden naar de toekomst zo veilig mogelijk kunnen begeleiden. Ik wil kunnen inspringen wanneer ik zo’n tafereel tegen kom en zowel de hond als de eigenaar helpen.
Deze hond in kwestie, die net een enorme reis achter de rug heeft in een kooi waarschijnlijk gestapeld op andere kooien vol met andere bange honden. Komt in een nieuwe omgeving, in huis.. wat hij niet kent, bij mensen die hij niet kent, met aandacht wat hij niet kent. Hij krijg niet de kans om alles te laten bezinken, moet een halsband om wat hij niet kent (en heel vaak bij dit soort honden vanwege te bouw ook heel ongemakkelijk aanvoelt) en wordt mee naar buiten gesleurd aan een touw om daar in honderden territoriums van andere honden gedwongen worden zijn behoefte te doen.Â
Voor deze hond en alle honden zoals hem, is alleen de weg oversteken al voldoende impact. Zoek een plekje dichtbij huis waar hij de eerste paar dagen/week rustig zijn behoefte kan doen (de tuin zou nog beter zijn, maar ik snap dat niet iedereen dat even fijn vind)Â
Maak eerst kennis met je hond, leer hem kennen.. luister naar hem en observeer. De tijd van wandelen komt vanzelf. Door het op deze manier te doen, is de eerst volgende keer dat we deze hond zien op een pamflet van: “wie heeft deze hond gezien”Â
